Εξωπαράσιτα... ένας πολύ επικίνδυνος μπελάς.

Δεν είναι λίγα τα εξωπαράσιτα απο τα οποια κινδυνευει το κατοικίδιο μας! Ας δούμε όμως γιατί πρέπει να βρισκόμαστε σε επιφυλακή για την παρουσία τους.Δυστυχώς δεν μπορούμε να βασιστούμε στην οπτική παρατήρηση και την  αφαίρεση τους γιατί τις περισσότερες φορές ανεβοκατεβαίνουν και μετακινούνται πάνω στο σώμα του ζώου.

• Ο ψύλλος  για να τραφεί και να πολλαπλασιαστεί πίνει αίμα από το παρασιτούμενο κατοικίδιο. Για να πετύχει την είσοδο του απομυζητικού του οργάνου στο κατοικίδιο εκκρίνει ένα είδος σάλιου που σκοπό έχει να χαλαρώσει τον φραγμό της επιδερμίδας. Σε αυτό το σάλιο τα περισσότερα κατοικίδια αντιδρούν με φαγούρα και ερύθημα-κοκκινίλα.

Σε αρκετές περιπτώσεις αυτή η κατάσταση οδηγεί στο ξέσπασμα μιας αλλεργικής δερματίτιδας που αν δεν προσεχθεί καταλήγει σε πυώδη δερματίτιδα και ένα ζώο γεμάτο πληγές και συνεχή φαγούρα. Το ζώο όλη την ώρα ξύνεται, δαγκώνεται και γλείφεται με αποτέλεσμα να γενικεύεται η δερματίτιδα από μια ορισμένη περιοχή του δέρματος σε όλο το σώμα. Το τρίχωμα αρχίζει να αραιώνει και σύντομα πέφτει αφήνοντας ολόκληρες περιοχές κενές και πληγωμένες.
Δεν φτάνει όμως μόνο η αλλεργική δερματίτιδα που προκαλείται. Υπάρχουν νόσοι που ο ψύλλος παίζει τον ρόλο του ενδιάμεσου ξενιστή- μεταφορέα. Είναι αιμοπρωτοζωονόσοι όπως η  Ηπατοζωονόσος και  η Αιμομπαρτονέλωση που αποτελούν απειλή για την υγεία  αλλά και την ζωή του κατοικίδιου μας.
Και πάλι θα πρέπει να ξεκαθαριστεί πως μόνο με την πρόληψη μπορούμε να προλάβουμε αυτές τις καταστάσεις μιας και τα συμπτώματα αργούν να γίνουν αντιληπτά. Αν το ζώο σας ξύνεται έστω και λίγο. Αν το τρίχωμα του αραιώνει και πέφτει. Αν στο δέρμα του παρατηρείτε μικρά μαύρα σημαδάκια σαν να έχετε ρίξει πιπέρι στο ζώο σας. Αν ο σκύλος δαγκώνει η γλύφει συνέχεια διάφορα σημεία του σώματος του τότε  μάλλον έχει δεχθεί την επίσκεψη ψύλλου. Σε πιο άτυχες περιπτώσεις που ψύλλος είναι φορέας κάποιας αιμοπρωτοζωονόσου, μπορεί να παρατηρηθούν ανορεξία, πυρετός ,κακή διάθεση που γρήγορα μπορεί να εξελιχθούν σε μεγάλη απειλή για την ζωή του ζώου σας.

• Δεύτερος μα όχι λιγότερο επικίνδυνος επισκέπτης είναι τα τσιμπούρια .Καφέ ή πράσινα. Μικρά-νηστικά  ή μεγάλα όταν έχουν πιει αίμα. Μόνα τους η ολόκληρα τσαμπιά αποτελούν σημαντική ενόχληση για το κατοικίδιο. Εντοπίζονται πιο εύκολα αλλά δεν πρέπει να γίνεται με το χέρι η αφαίρεση τους αφού με το τράβηγμα μένουν οι δαγκάνες μέσα και δημιουργούνται μικρά η μεγαλύτερα οζίδια που προβάλουν στο δέρμα του ζώου.

Δεν είναι όμως μόνο τα δερματικά προβλήματα  αλλά  νόσοι που μπορεί το τσιμπούρι να μεταφέρει στον σκύλο. Μπορεί ένας σκύλος να έχει επάνω του χίλια τσιμπούρια και ίσως να προβληματιστεί από την αναιμία μόνο που θα του προκαλέσει η απώλεια αίματος. Μπορεί όμως να ανέβει μόλις ένα μολυσμένο τσιμπούρι επάνω του και να προκαλέσει Ερλίχια η  Κροτωνική παράλυση.
Τα συμπτώματα είναι αμέσως μετά το τσίμπημα συνήθως ήπια και τις περισσότερες φορές περνούν απαρατήρητα. Έξι με επτά μήνες αργότερα εγκαθίσταται αιματολογική νόσος με ποικιλία εκδηλώσεων. Μπορεί να έχουμε επίσταξη, ρινορραγία, βήχα, χωλότητα , ορχίτιδα, οιδήματα και άλλα. Τις πιο πολλές φορές το κατοικίδιο φτάνει αργά στο ιατρείο και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που απειλείται η ζωή του.
Όπως εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό θα πρέπει να προλάβουμε αυτούς τους επικίνδυνους επισκέπτες από το να κατοικήσουν πάνω στον τετράποδο φίλο μας. Στην αγορά υπάρχουν διάφορα σκευάσματα με ποικιλία μορφών που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αντισταθούμε έναντι των εισβολέων.

1. Αντιπαρασιτικα περιλαίμια - κολάρα.

Έχουν την μορφή λουριού που φοριέται στο λαιμό του κατοικίδιου μας. Η διάρκεια ζωής τους ποικίλει από 3 έως  6 μήνες και προστατεύουν για αυτό το διάστημα από τα εξωπαράσιτα. Αρκετά από αυτά καθίστανται ανενεργά με την διαβροχή είτε στην θάλασσα είτε στο μπάνιο του ζώου γι αυτό θα πρέπει να αφαιρούνται  και να επανατοποθετούνται ώστε να μην βραχούν. Η κατάποση τους είναι τοξική απειλή για το κατοικίδιο γι αυτό θα πρέπει να εφαρμόζονται σχολαστικά ώστε να μην μπορεί το ζώο να τα μασουλήσει. Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι το κολάρο μπορεί να προστατέψει μια μεσαίου μεγέθους φυλή σε όλη την έκταση του σώματος της, δεν μπορεί να εγγυηθεί το ίδιο σε μεγαλόσωμες πολύ τριχωτές η γιγαντόσωμες φυλές.

2. Διαλύματα σε αμπούλες.

Είναι  η πιο εύχρηστη λύση απλή στην εφαρμογή της και καθόλου τοξική. Έχει διάρκεια προστασίας 4 με 5 εβδομάδες και συνήθως πωλείται σε τριάδες ώστε να μην ξεμένει ο ιδιοκτήτης εύκολα μέσα στο καλοκαίρι που μπορεί να βρίσκεται σε διακοπές. Η κατανομή στο σώμα γίνεται μέσω του υποδόριου λίπους όποτε ένα μειονέκτημα της μεθόδου είναι ότι σε περιοχές όπως τα μεσοδακτύλια διαστήματα που είναι φτωχά σε λίπος η κάλυψη ίσως δεν είναι αρκετά ικανοποιητική.

3. Σπρέυ

Αρκετά  διαδεδομένη  μέθοδος με αρκετά όμως προβλήματα στην εφαρμογή της. Είναι σχεδόν αδύνατο να καταφέρεις να ψεκάσεις μια μεγαλόσωμη μακρύτριχη φυλή σε κάθε πόντο το σώματος της. Έχει διάρκεια  περίπου ενός μήνα αλλά η εφαρμογή πρέπει να γίνεται σε ανοιχτό χώρο και επιμελώς να διαβρέχεται όλη η επιδερμίδα και όχι το τρίχωμα του ζώου.

4. Αντιπαρασιτικα λουτρά.

Στο εμπόριο διατίθενται σκευάσματα που συνήθως αφορούν παραγωγικά ζώα και που με προσεκτική αραίωση μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το λούσιμο του ζώου. Είναι εξαιρετικά τοξικά σκευάσματα γι αυτό απαιτείται προσεκτικότατη διάλυση, προσοχή στην εφαρμογή γύρω από ευαίσθητες περιοχές  και αποφυγή κατάποσης του διαλύματος.

5. Αντιπαρασιτικές σκόνες και χάπια.

Σκευάσματα με την μορφή πούδρας μπορεί να τοποθετηθούν πάνω στο τρίχωμα του σκύλου με εξωπαρασιτοκτόνες ιδιότητες. Η μέθοδος μειονεκτεί  αφού η σκόνη απομακρύνεται εύκολα ακόμα και με το τίναγμα του ζώου, αλλά και τα σκευάσματα είναι εξαιρετικά τοξικά εφόσον καταποθούν. Επίσης υπάρχουν κάποια χάπια που θεωρητικά προσδίδουν κάποια οσμή στο δέρμα του ζώου οπότε τα εξωπαράσιτα δεν πλησιάζουν.

6. Αντιπαρασιτικες ενέσεις.

Πολύς κόσμος τις αποκαλεί και εμβόλιο για τα τσιμπούρια. Γίνονται συνήθως όταν όλες οι άλλες μέθοδοι έχουν αποτύχει και έχουν διάρκεια περίπου 45 ημερών. Πρέπει να γίνονται εξαιρετικά προσεκτικά ώστε να αποφευχθεί ο πόνος και ο δραματικός κνησμός που προκαλεί η λάθος έγχυση. Τέλος να σημειωθεί ότι δεν πρέπει να χορηγηθούν σε συγκεκριμένες φυλές αφού μπορεί να  προκαλέσουν ακόμα και τον θάνατο.

7. Γιατροσόφια.

Έχουν διάδοση διάφορες αλχημείες όπως λούσιμο με πετρέλαιο, επιθέματα οινοπνεύματος και καμφοράς και άλλα. Δεν χωρά αμφιβολία ότι είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να προκαλέσετε εγκαύματα και τοξίνωση του ζώου σας.

Νομίζω ότι έγινε σαφής η ανάγκη πρόληψης της εξωπαρασίτωσης. Με τον συνδυασμό λοιπόν κάποιων μεθόδων όπως αμπούλα, ψεκασμός μεσοδακτύλιων και ένα αδιάβροχο κολάρο πιστεύω ότι θα αποφύγετε την παρουσία οποιουδήποτε παρείσακτου