Για κάποιους, δύο σκύλοι στο ίδιο σπίτι ισοδυναμούν με διπλή φροντίδα και διπλές υποχρεώσεις. Άλλοι υποστηρίζουν πως «δε βαριέσαι, τι ένας σκύλος τι δύο; Δεν έχει διαφορά».
Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Υπάρχουν ιδιοκτήτες που δεν είναι έτοιμοι ούτε καν για τον ένα σκύλο και υπάρχουν άλλοι που λειτουργούν άνετα με δύο σκύλους και με τρεις.
Ας δούμε τους λόγους που μπορεί κάποιος να βρεθεί με δύο σκύλους:
Για να κάνουν τα σκυλιά παρέα και να μη μένουν μόνα τους
Για να έχουμε ένα ημίαιμο που πάντα επιθυμούσαμε και ένα σκύλο μιας συγκεκριμένης φυλής
Για να ζευγαρώνουμε τα σκυλιά μας, που για κάποιους έχει και οικονομικό αντίκρισμα
Για λόγους ασφάλειας, όπου ο ένας σκύλος-φύλακας δεν αρκεί για να καλύψει ένα μεγάλο χώρο ή όταν ο πρώτος σκύλος δεν κάνει για φύλακας.
Για ποικιλία. Αν έχουμε ένα μικρόσωμο θέλουμε και ένα μεγαλόσωμο ή το αντίστροφο.
Μπορεί να βρήκαμε ένα στο δρόμο και να το μαζέψαμε, γιατί το λυπηθήκαμε ή να βρήκαμε και τα δύο στο δρόμο.
Και τέλος γιατί ο μεγάλος μας σκύλος είναι υπερήλικας και θέλουμε και ένα κουτάβι.
Υπάρχουν περιπτώσεις που ξεκινάμε με ένα σκύλο και αργότερα φέρνουμε το δεύτερο στο σπίτι αλλά και άλλες φορές που ξεκινάμε με δύο κουτάβια.
Επιλέγοντας για δύο…
Αν έχετε δυνατότητα επιλογής των σκύλων (αν δηλαδή δε σας επέλεξαν αυτά), προσέξτε κάποιες λεπτομέρειες στην επιλογή της φυλής και του φύλου. Αν θέλετε κουτάβια με σκοπό να κάνετε γέννες, φροντίστε να μην είναι αδέρφια και, εννοείται, να είναι από την ίδια φυλή.
Αν δεν επιθυμείτε να κάνετε ζευγαρώματα και τα δύο ζώα είναι ετερόφυλα, θα πρέπει να προσέχετε ιδιαίτερα την περίοδο του οίστρου ή να καταφύγετε στη στείρωση, εκτός από τις περιπτώσεις που μιλάμε για μεγάλη διαφορά μεγέθους, αλλά και πάλι θα πρέπει να προσέχετε.
Αν τώρα επιλέξετε ζώα του ίδιου φύλου, ας αναφέρουμε και εδώ ότι τα θηλυκά, σε γενικές γραμμές, είναι πιο συνεργάσιμα.
Αν ξεκινήσετε με δύο κουτάβια τα οποία πήρατε για τον ίδιο λόγο, και που ανήκουν στην ίδια φυλή, η συμπεριφορά σας απέναντί τους θα πρέπει να είναι η ίδια και στα δύο. Δηλαδή ίσο χρόνο παιχνιδιού, φροντίδας και βόλτας και με τα δύο μαζί αλλά και μερικές φορές με το καθένα ξεχωριστά για να μάθουν να λειτουργούν και ανεξάρτητα. Πρέπει να μάθουν να συμβιώνουν αλλά δεν πρέπει να νιώθει το ένα «ουρά» του άλλου. Κατά 90%, θα πετύχετε διαφορετικούς χαρακτήρες και συμπεριφορές τα οποία διαμορφώνονται και σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά της φυλής. Δίνετέ τους να παίζουν κοινά παιχνίδια, να τρώνε από το ίδιο πιάτο και αργότερα μάθετέ τα να περπατάνε με το διπλό λουρί που υπάρχει για τα δύο σκυλιά. Σε μικρολιχουδιές αφήνετέ τα να «τα βρίσκουν» μόνα τους και φροντίστε να επεμβαίνετε μόνο αν αγριεύουν τα πράγματα ή αν τσακώνονται για τα χάδια σας ή το φαγητό. Όταν μεγαλώσουν θα έχουν βρει τις ισορροπίες τους. Οι περισσότεροι καβγάδες γίνονται όταν γυρνάμε στο σπίτι και προσπαθεί το ένα να πάρει περισσότερα χάδια από το άλλο και να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον. Το ίδιο γίνεται και στο παιχνίδι.
Προσθέτοντας ένα κουτάβι
Αν υπάρχει ήδη ενήλικο σκυλί στο σπίτι και σκοπεύουμε να φέρουμε για δεύτερο ένα κουτάβι θα πρέπει να προσέξουμε πολύ στην επιλογή του κουταβιού και να εφαρμόσουμε τις οδηγίες που σας έδωσα για το χειρισμό των δυο κουταβιών, όμως πολύ πιο ήπια και υπομονετικά.
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα μεγάλο σκύλο που μέχρι τώρα ήταν μοναχοπαίδι, ενίοτε κακομαθημένο, μικρό αφεντικό και ο μοναδικός, μέχρι τώρα, τετράποδος κάτοικος του σπιτιού. Ο σκύλος αυτός έχει ήδη ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής και ένα ρυθμό και ο μικρός «εισβολέας» θα πρέπει να μπει στη ζωή του με τέτοιον τρόπο, ώστε να συμβιώσουν αρμονικά άνθρωποι και σκύλοι.
Όταν έρθει το κουτάβι στο σπίτι προσπαθήστε να μην αλλάξει τίποτα στο καθημερινό πρόγραμμα του μεγάλου, ώστε να μη συνδυάσει τυχόν αλλαγές με τον τετράποδο εισβολέα. Κάποιες αλλαγές στο χώρο ή στις συνήθειες θα πρέπει να ξεκινήσουν ΠΡΙΝ έρθει το κουτάβι ή, αν δεν έχει γίνει αυτό, να γίνουν σταδιακά.
Τον πρώτο καιρό θα πρέπει να αφιερώνουμε στο μεγάλο σκύλο τον ίδιο χρόνο που του αφιερώναμε και πριν ή ακόμα ίσως λίγο περισσότερο, γιατί έτσι είχε μάθει. Θα πρέπει λοιπόν να βρούμε και τον ανάλογο χρόνο για το μικρό καθώς και χρόνο που θα ασχολούμαστε και με τα δύο ταυτόχρονα. Πάντως είναι απαραίτητο να αφιερώνουμε χώρο και στο καθένα ξεχωριστά.
Του πήρε τον αέρα;
Στην πρώτη συνάντησή τους συνήθως το μεγάλο σκυλί κάθεται αμήχανο και πολλές φορές ακίνητο ενώ το μικρό το μυρίζει, χοροπηδάει γύρω του και καμιά φορά κυνηγάει να δαγκώσει την ουρά ή τα αυτιά του. Κάποια στιγμή το μεγάλο κάνει ότι αδιαφορεί ή πάει ενοχλημένο και κάθεται στη φωλιά του για να βρει την ησυχία του. Θα διαπιστώσετε ότι το ενήλικο σκυλί, με εξαίρεση καμιά φορά τα μικρόσωμα, δείχνει μεγάλη υπομονή και ανοχή στο κουτάβι σε πράγματα όπως το να τρώει από το πιάτο του και μπορεί ακόμα και να οπισθοχωρεί μέχρι να τελειώσει το μικρό. Μερικοί συμπεραίνουν ότι το κουτάβι ήδη γίνεται αρχηγός της αγέλης αλλά αυτό είναι λάθος.
oεκινήστε να τα ταΐζετε στο ίδιο πιάτο, αν τρώνε την ίδια τροφή (και χωράνε τα δυο κεφάλια στο ίδιο πιάτο). Αλλιώς, αν τρώνε διαφορετική τροφή, βάλτε τα να τρώνε στον ίδιο χώρο και τα πιάτα σε κοντινή απόσταση. Μην τους δίνετε μεζεδάκια γιατί μπορεί να δημιουργηθεί ένταση.
Δεύτερος σκύλος
σημαίνει…
Πριν πάρετε το δεύτερο σκύλο «ρωτήστε» το σκύλο σας αν είναι έτοιμος. Όταν χρησιμοποιώ το ρήμα «ρωτήστε» δεν αναφέρομαι στο σκύλο αλλά σε εσάς.
Πρακτικά σημαίνει διπλά έξοδα, φαγητό, λουριά, εμβόλια, αρρώστιες και κατάληψη ενός κομματιού από το χώρο σας (και το χρόνο σας), όποιος και αν είναι αυτός. Σημαίνει άλλος ένας σκύλος στο αυτοκίνητο. Αν είναι κουτάβι, σημαίνει προσπάθεια, από την αρχή, για να το βάλετε σε σειρά, να του μάθετε τους κανόνες, πού να λερώνει, να μην καταστρέφει και να υπακούει.
Αν ο μεγάλος σκύλος είναι υπάκουος, συνεργάσιμος και δείχνει καλή διάθεση και παίζει με άλλα σκυλιά όλα καλά και εύκολα. Αν είναι επιθετικός με άλλα σκυλιά, κυριαρχικός και γενικά στριμμένος όλα θα είναι πιο δύσκολα και αν κάνετε και λάθος επιλογή κουταβιού σε συνδυασμό με τη λάθος προσαρμογή του στο χώρο θα έχετε πολλά προβλήματα.
Η θεωρεία που ακούγεται ότι «όταν ένας σκύλος είναι επιθετικός με σκυλιά πάρτε του ένα κουτάβι να συνηθίσει» είναι λανθασμένη. Στην πραγματικότητα θα μάθει να τα πηγαίνει καλά με το δικό του και θα θέλει να τσακωθεί με όλα τα άλλα. Επίσης, αν ο σκύλος έχει προβλήματα συμπεριφοράς, και δεν προσέξουμε, υπάρχει κίνδυνος να τα μεταφέρει και στο μικρότερο, λειτουργώντας σαν εκπαιδευτής του.
Πολλά σκυλιά, άλλωστε, με τον ερχομό του μικρού αντιδρούν με διάφορους τρόπους, κάνουν ζημιές, γαβγίζουν άσκοπα, γίνονται λαίμαργα, καμιά φορά τρώνε και το φαϊ του μικρού ή ακόμα λερώνουν μέσα στο σπίτι, όπως το κουτάβι.
Στην αρχή θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος ενασχόλησης με τα ζώα, μαζί και χώρια. Θα πρέπει ο παλιός να παίρνει το χρόνο που του είχατε μάθει πως δικαιούται, ο μικρός να παίρνει το χρόνο που χρειάζεται για να μάθει και να βρεθεί και χρόνος για να ασχολείστε και με τα δύο ταυτόχρονα.
Ένα από τα θετικά είναι ότι με το δεύτερο σκύλο θα είστε πιο έμπειροι, ώστε δε θα επαναλάβετε τα ίδια λάθη που κάνατε με τον πρώτο.
Αφορμή για καβγάδες
Αν παρατηρήσετε πως τα παιχνίδια τους (μπαλάκια, κουκλάκια, ψεύτικα κόκαλα) δημιουργούν εντάσεις φροντίστε να τους τα δίνετε να παίζουν μόνο παρουσία σας, τον πρώτο καιρό.
Καβγάδες μπορούμε να έχουμε και αργότερα, όταν και τα δύο θα έχουν μεγαλώσει και θα υπάρχει ανταγωνισμός για διάφορούς λόγους. Ο ανταγωνισμός για τα χάδια και η ζήλια είναι αιτίες για μεγάλες «παρεξηγήσεις». Δώστε μεγαλύτερη προσοχή σε ειδικές στιγμές: όταν γυρνάτε από τη δουλειά σας, όταν λείπετε πολύ ώρα από το σπίτι ή ακόμη τη στιγμή που τους βάζετε τα λουριά για τη βόλτα.
Ανταγωνισμός υπάρχει και λόγω ζήλου για το καθήκον, για παράδειγμα όταν και τα δύο σκυλιά που φυλάνε το χώρο δουν και γαβγίζουν στο ίδιο ερέθισμα μπορεί να τσακωθούν και στο τέλος να μην κάνουν καλά τη δουλειά τους. Για αυτό είναι πολλές φορές απαραίτητο να εκπαιδευτούν στο να συνεργάζονται.
Κίνδυνο για καβγά μπορούμε να έχουμε αν δύο αρσενικά μυρίσουν κάποιο θηλυκό που βρίσκεται σε οίστρο. Επίσης, μεταξύ δύο θηλυκών που βρίσκονται σε οίστρο και που συνήθως μετά από κάποιο καιρό συμβίωσης έχουν οίστρο τις ίδιες ημέρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου